We kennen het allemaal, de ene dag de hele tuin keurig schoongemaakt door schoffelen en wieden en dan de andere dag alweer nieuw onkruid dat de kop opsteekt. Het is vreselijk frustrerend voor een hobbytuinder.
De onkruiden die meteen weer gaan groeien zijn meestal de z.g. wortelonkruiden. Dit zijn planten met een uitgebreid wortelgestel waaruit – na het verwijderen van de bovengrondse delen – meteen weer nieuwe delen gaan groeien. Deze planten kunnen zich ook zeer explosief (ondergronds) uitbreiden. Op ons complex zijn dit voornamelijk kweekgras, zevenblad en heermoes.

Hoe kunnen wij deze onkruiden zoveel mogelijk voorkomen of bestrijden?

Om deze onkruiden te bestrijden moeten we even weten hoe deze planten zich ontwikkelen.
Alle genoemde planten maken een groot ondergronds wortelnetwerk waarin de planten reservevoedsel opslaan. Dit reservevoedsel wordt gemaakt door de bovengrondse groene delen van de plant. Door invloed van zonlicht wordt in de plant een proces geactiveerd (fotosynthese) waarbij uit CO2 (koolstofdioxide) suikers (glucose) en zuurstof worden gemaakt.

Met name deze suikers worden in de wortels van de plant opgeslagen zodat de plant in mindere omstandigheden kan overleven.
Hierin zit nu voor ons de sleutel om met name kweekgras en zevenblad te beperken/bestrijden.

Door het verwijderen van zoveel mogelijk ondergrondse wortels en het constant verwijderen (lees schoffelen/wieden) van de bovengrondse groene delen heeft de plant minder mogelijkheden om reservevoedsel op te slaan. Door dit continue vol te houden zal de plant uiteindelijk ‘uithongeren’ en zullen ook de wortels afsterven.

Voor heermoes is dit even anders omdat deze plant behoort tot de plantenfamilie van de ‘varens/paardestaarten’ wat inhoud dat de planten zich kunnen vermeerderen door sporen in ‘open’ en bewerkte grond en via wortelstokken.

De bestrijding van heermoes is dan ook veel lastiger. De wortelstokken groeien meters diep de grond in en vertakken zich daarnaast in het horizontale vlak sterk. Ze breken gemakkelijk en slaan tijdens de groei een voedingsvoorraad op.
Bij schoffelen of spitten worden de wortelstokken tot stukjes kleine wortelstokjes gemaakt die opnieuw zullen uitlopen. Daardoor is mechanisch of handmatig verwijderen vrijwel onmogelijk.
Deze eigenschappen zorgen ervoor dat de soort als een hardnekkig onkruid  wordt beschouwd.

De plant kan echter niet goed tegen dichte schaduw en dichte beplanting en dit is dan ook een bruikbare manier om hem onder controle te houden.
De plant groeit het best op vochtige, voedingsarme en zure gronden.
Drainage, bemesting (stikstof en fosfor) en toevoegen van kalk worden dan ook wel aangegeven om in specifieke omstandigheden de plant te verzwakken en onder controle te houden.
Heermoes in de tuin geeft aan dat de bodem niet vruchtbaar is. Door de diepe wortels kan heermoes voeding uit lagere aarde halen en naar boven brengen. Heermoes simpelweg afknippen en laten liggen lost het probleem al op. Oppervlakkig schoffelen is een optie.
Bemesten met biologische mest of compost zal het proces versnellen.